Cykl pieśni „Roksolanki” należy do najwybitniejszych osiągnięć staropolskiej liryki miłosnej. Szymon Zimorowic zapragnął uświetnić nim wyjątkową uroczystość, jaką było wesele starszego brata, Józefa Bartłomieja Zimorowica. Z tej okazji stworzył pieśni będące rodzajem turnieju poetyckiego o kunsztownej budowie, przedstawiające miłość jako siłę magiczną i tajemniczą, niezrozumiałą w swym działaniu, a tym samym niepoddającą się racjonalnemu opisowi.
Nie wiemy, czy liryczne teksty posłużyły do odegrania prawdziwego widowiska na weselu brata autora, ale nawiązania do słowiańskiej obrzędowości weselnej są wyraźne. Bohaterowie cyklu byli bowiem podzieleni na dwa chóry panien i jeden chór młodzieńców i dzielili się swymi wrażeniami z poetą.
